Mono w otchłani piekieł (potocznie dziekanat)

Nie raz śmiałam się z opowieści o wyprawach do dziekanatu, które przerażały innych studentów. Studiując na UKSW nie miałam na co narzekać. Panie, choć z chłodnym dystansem, to załatwiały wszystko bez wrzasku i wyrzucania za drzwi. Jednakże moje życie się zmieniło... Na UW, uczelni która ma wyrobioną markę w całym kraju, nikt już nie dba o klienta, bo: "jest 20 innych chętnych na Twoje miejsce". Do dziś pamiętam "swój pierwszy raz", gdy stałam po legitymację i chciałam o coś jeszcze dopytać, wraz z grupkę innych pierwszoroczniaków. Przede mną weszła dziewczyna do prodziekana i gdy drzwi się non stop otwierały mogłam podsłuchać ich coraz głośniejszą dyskusję...

Dziewczyna była ze wsi, nie miała internetu, miała wprowadzić się do końca września do wawy i wszystko pozałatwiać. Niestety u nas rejestracja na przedmioty odbywa się znacznie wcześniej, o czym nie wiedziała i nie zdążyła na nic się zapisać. Rozumiałam ten ból, bo sama ledwo ogarnęłam końcówkę terminu i biegałam z dziką kartą odrzucana przez większość grup, błagając kogoś aby mnie dopisał na ćwiczenia. 

Dziekan powiedział jej, że z dzikiej karty już raczej nie zapisze się, bo grupy są pełne (a nie powinno miejsc być tyle ile studentów?), ale może próbować się dostać za rok. Dziewczyna się poryczała, wybiegła z dziekanatu i niechcący mocniej trzepnęła drzwiami, co było naturalne w jej stanie i zrozumiałe, ale NIE! Dziekan wybiegł za nią, zatrzymał ją i zrobił pouczenie na temat niestosowności jej zachowania. Muszę dopowiadać, że jak przyszła moja kolej, jakoś wrosłam w ziemię?

Odebrałam legitkę, podpisałam, co trzeba i już miałam zadać pytanie, kiedy krzyknięto na mnie, że "PYTAŃ NIE MA!!!!" i wywalono za drzwi. Oczywiście mocno sobie to zakodowałam w głowie, bo ani razu już o nic nie spytałam. Wszystko, co działo się na wydziale wyławiałam z korytarzowych plotek, które dochodziły do mnie prędzej czy później. A jak koniecznie już musiałam coś wiedzieć -dzwoniłam. Zazwyczaj i tak nikt nie odbierał, ale chociaż miałam świadomość, że zrobiłam wszystko...

Głównie i tak mi się jakoś udawało w miarę dowiedzieć wszystkiego na czas, choć nie raz stałam w gigantycznej kolejce tylko po to, aby dowiedzieć się, że czegoś mi brakuje, a jak już to doniosłam, to że źle zatytułowałam, a jak przyniosłam poprawną wersję: "ach byłabym zapomniała, jeszcze to trzeba przynieść!". To było jeszcze w miarę do wytrzymania, ale gdy człowiek stał dwie godziny, by chamsko, tuż przed nosem mu zamknięto dziekanat, a następnego dnia musiał przeżyć to samo... Nie było kolorowo, szczególnie, gdy studiowałam dwa kierunki.

W tym roku było gorzej, gdyż dopiero przedwczoraj doszło do mnie, że do 20 września trzeba było donieść zaświadczenie jakieś tam, i płytę. Cała w nerwach, że wywalą mnie na zbity pyski (według USOS-a wciąż jestem na drugim roku), stanęłam sobie na godzinkę w kolejeczkę, a że była długa, ludzie którzy mieli coś do wniesienia podawali to tym z przodu, aby przy okazji załatwienia swojej sprawy, przed zamknięciem dziekanatu, po prostu złożyli ich dokumenty w środku. Wiecie, co pomyślałam prawda? Ktoś złożyłby za mnie, i pokrzyczeliby na niego, nie na mnie ^^. Uroczo!

Ale, ale! W chwili, gdy paskudny plan zalęgnął mi się w głowie, ktoś wlazł mi na ambicję. Otóż, przy dziekanacie mamy takie małe skrzyneczki na wydruk podań z USOS-a, aby nie zawracać naszym kochanym paniom głowy pierdołami, kierowanymi do dziekana w zasadzie. Zdziwiło mnie, więc kiedy ludzie wrzucali tam i inne, mniejsze karteczki, a człowiek który wepchnął tam indeks, wyrywając mu niemal okładkę, gniotąc i dociskając, został moim guru. Znalazłam wyjście na uniknięcie konfrontacji! Co prawda miałam dopytać, czy czasem nie złożyłam tejże płyty w maju, ale jak wrzucę drugą to na pewno nie zaszkodzi, prawda? Zajebista jestem ^^.

Osobiście nie wiem, jak to się skończy. Pójdę tam jeszcze raz, jak Panie ochłoną po swoich znaleziskach ze skrzynek i poproszę, jakby nigdy nic, zaświadczenie do ZUS-u i wtedy mi albo je dadzą, albo każą wypierdalać z uczelni, ale cóż... Traktuję to jako psychologiczny chrzest bojowy, albo nabawię się nerwicy, albo zostanę zahartowanym psychologiem ^^'.

A jak jest u Was na studiach?