Kierownik sektora - brzmi dumnie, ale tylko brzmi

Lubię swoją pracę. Kto, by nie lubił? Podczas inwentaryzacji dostaję jakiś sektor w sklepie, oklejam go adresami, potem szkolę operatorów, jak mają owe adresy skanować, aby nic nie pominąć, opierdalam, jak robią to za wolno, sprawdzam, czy nie robią błędów i ew. zwalniam, jeśli zrobią więcej niż 3. Na koniec pilnuję, aby operatorzy zostawili sklep, tak jak go zastaliśmy, albo i lepiej, po czym odsyłam ich do domu i z innymi kierownikami sprawdzamy rozbieżności, jakie wyszły podczas skanowania i kontroli, oraz usuwam naklejki.

Oczywiście do przybycia operatorów skanujemy też część magazynów, bo to trudniejsza sprawa, a resztę zostawiamy im. Proste, prawda?

Swój sektor miałam raptem drugi raz w niedzielę, kiedy rzucono mnie na głęboką wodę, gdzie zresztą zaczęłam się topić. Już na samym początku chciałam wracać, kiedy oprócz sektora dostałam mroźnię. Po anoreksji nadal mam strasznie słabe krążenie, śpię w skarpetkach nawet w lato, a jak jest więcej niż minus 5, na dwór nie wychodzę, bo odmrażają mi się kończyny. Byłam najgorszą osobą, jaką mogli wybrać, ale nie mogłam marudzić. Ponoć -18 stopni to wcale nie kiepska temperatura do pracy. Wiedzieliście?

Wychodziłam, co chwila się ogrzać, a i tak palce lewej ręki zaczynały mnie ciut za mocno boleć, gdy znalazły się w cieple. Przez to oklejałam to długo i jeszcze dłużej skanowałam 2-3 adresy, które kazano mi tam zrobić. Kobieta, która mnie przyjmowała (niestety nie prowadziła tej inwentaryzacji) wiedziała, że jestem nowa i powiedziała, że nie muszę robić rzeczy do ważenia, bo tego się nie nabija na mój skaner i robi się ciut inaczej - nie miałam pojęcia jak. Odetchnęłam, więc z ulgą bo to zajęłoby dodatkową kupę czasu.

Z oklejaniem sklepu się spóźniłam i zrobiłam to niedokładnie. Gdzieś zmieniłam numerację, coś pominęłam. Nie było czasu na kombinowanie, bo już weszli operatorzy. Nigdy nie przeprowadzałam szkolenia i ponoć każdy kto je przeprowadzał, miał wpierw szkolenie ze szkolenia, był uczony, co mówić, a i tak kroki opisane były na kartce. Dlatego właśnie moich operatorów wcześniej szkolił inny kierownik, niestety tym razem nie miałam czasu nawet na pytania, kiedy 6 osób stanęło nagle przede mną... O 6 za mało zresztą, bo moja strefa była dość spora i trudna. Ba! Nie zdążyłam nawet wyjąć kartki!!! W mroźni się przebierałam i gdzieś mi ją wcięło.

 Przeszkoliłam ich, jak umiałam, rozstawiłam na adresach, po czym przyszedł do mnie przełożony i kazał dokończyć mroźnię, mówiąc że na moją strefę ktoś rzuci okiem, a rzeczy do ważenia, jakie mam na sklepie, zrobią pracownicy sklepu. Niechętnie pobiegłam do mroźni, Zrobiłam większość i było ALE, że adresy do ważenia są niezrobione.

- Nie umiem. Nie wiem, jak.

- Jak nie wiesz jak? Normalnie tylko inny skaner. - mój przełożony dzielnie wierzył w me umiejętności.

- No ale, jak mam to zważyć? Nawet wagi nie mam.

- Poproś kogoś.

BOMBA. Poszłam do kierowniczki sklepu, aby pomogła mi z ważeniem.

- Ja zawołam panią od ważenia.

Przyszła pani od ważenia. Weszła za mną do mroźni.

- Ale tu mięso... ja zawołam panią od ważenia mięsa.

Przyszła pani od ważenia mięsa. Weszła do mroźni.

- Ale ja wszystkiego nie mogę zrobić, bo tu jest też ryba. Zawołam panią od ważenia ryb!

Przyszła pani od ważenia ryb. Weszła do mroźni.

- Ale ja nie jestem od mrożonych ryb....

Nie wiedziałam czy śmiać się, czy płakać... To czego spodziewała się w mroźni? Może jeszcze żywych i pląsających rybek? Nie wiem, może ja wyrastam ponad poziom, ale dla mnie logiczne jest, że w mroźni są mrożonki...

Ledwie załatwiłam ten problem to po zważeniu okazało się, że na ten inny skaner trzeba nie kodu, a jakiegoś katalogu, na który znowu czekałam nie wiadomo ile i podczas czekania przeszłam się na strefę zobaczyć, co i jak. Ledwie weszłam na sklep i...

- Halo! - mój przełożony - Nie widzisz, jak Ci się ludzie opierdzielają? Rozstaw ich, dopilnuj tych i tych adresów, bo pominięte.

- Toć robiłam mroźnię! - wkurzyłam się.

- To biegaj szybciej.

Ot, banalne. 

Po skończeniu wagówki, wysłałam kilku operatorów, aby po jednym adresie w mroźni zrobili. Tak, ze swoich 6 operatorów odesłałam połowę. Skuteczność i szybkość miałam ujemną, oberwało mi się za nią zresztą, ale co tam. Gorzej, że bałam się o swoje zdrowie. Ciągle w mroźni coś trzeba było sprawdzać, a nie miałam czasu za każdym razem zakładać kurtki.... Mam mówić dalej?

W kilku adresach do policzenia normalnie znaleziono też jakieś mięso na wagę. Poszłam do przełożonego z pytaniem, co i jak, bo nie mogło być to liczone razem, a było w jednym adresie (czyli nabijane razem). Nigdzie nie mogłam też tego przełożyć. Nie wrzucę przecież mięsa do frytek na wagę. 

- Co mam z tym zrobić?

- Odłóż gdzieś.

Jaki on bezproblemowy, prawda? ^^

Na tym też straciłam sporo czasu, bo mięso było zamrożone, a nie miało kodu. Zazwyczaj rzeczy uszkodzone lub bez kodu, wrzucamy do jakiegoś wózka, i pracownicy mają się tym martwić, no ale mrożonka bez kodu zaraz byłaby produktem zepsutym, jakbym tak postąpiła, więc musiałam odczekać swoje i kod zdobyć. Po czym też uważam, że w cholerę mądrze, ukradłam skądś nalepkę, (bo moje były już sprzątnięte) i wrzuciłam nowy adres do mroźni z tymi oto rzeczami.

- Co to jest za adres? - mój kochany przełożony <3

- No odłożyłam gdzieś tamto mięso, jak kazałeś. Utworzyłam nowy adres w mroźni.

- Skąd wzięłaś tą nalepkę?

- Nie było nigdzie kontynuacji moich więc wzięłam z zestawu, jaki znalazłam.

- Kto was w ogóle przeszkolił!!! Ja chyba będę musiał z nim porozmawiać! Tak nie może być!

- A tu masz pusty adres!

- Wiem, bo tam była jedna rzecz i pracownicy sklepu to przełożyli.

- Co Ty w ogóle wyprawiasz?

Ja??? Przypominam sobie swój horoskop: "Nie zawracaj sobie głowy zbędnymi myślami".Od razu lepiej!

Na koniec inwentaryzacji okazało się, że pracownicy sklepu owszem poważyli moje adresy na strefie, ale nikt tego nie zapisał ^^. No bo po co? Ba! okazało się, że to ja powinnam pilnować i pracowników sklepu i spisywać co ważą... Ja wpadłam tylko na to, aby poprosić pracowników sklepu, aby skreślili zrobione adresy, abym wiedziała, co zrobili i byłam z siebie w chuj dumna, mimo że nie skreślili żadnego, a tu taka niespodzianka!

Podsumowując moja strefa wygrała w kategoriach:

- ujemna skuteczność

- ilość błędów

- ilość niezrobionych adresów

- ilość przeziębionych osób (o dziwo nie ja)

Krzyczano na mnie i w końcu zrozumiałam, że robota na wyższym stanowisku to nie tylko duma, satysfakcja, ale i odpowiedzialność. Dla nikogo nie liczyło się o ile adresów miałam więcej w mroźni, ani że liczyło się to wolno i musiałam zabrać tam połowę ludzi. Nieistotne. Odpowiadałam za to i nie ma usprawiedliwienia. A mimo to... wcale się nie zniechęciłam. Dziś wiem, że umiałabym to zrobić dobrze i jeśli ktoś znów da mi taką szansę się wykazać - nie zawiodę.

Dziś wiem, że pracownicy sklepu otrzymaliby ode mnie kartki i długopisy, aby spisywali produkt, katalogi i wagę, które wpisywałabym na skaner kontrolując cały czas swoją strefę. Na nic bym nie czekała, tylko mówiła, gdzie można mnie znaleźć. Najwolniejszych operatorów wysłałabym do mroźni, mówiąc że dopiero jak zrobią adres wolno im wyjść się ogrzać ^^, a do pustego adresu przestawiła, jakąś pierdołę z adresu niepoliczonego, bo jak czegoś jeszcze nie ma w komputerze to nieważne gdzie stoi.

Po zakończeniu prawie 12-godzinnej pracy postawili nam po kebabie i zadbali, by każdy bezpiecznie trafił do domu (było ok 1-2 w nocy). I paradoksalnie zamiast następnego dnia obudzić się chora, poczułam jedynie zakwasy. Dlaczego, więc smarkam? HAH! Wyszłam z wilgotną głową.... Zamrażarki mi nie straszne, a tak debilnie zachorowałam -_-'.

Pod koniec października jadę do Czech na tydzień. Trochę zwiedzania, trochę inwentaryzacji i jeszcze większa odpowiedzialność... i pełnia znajomości języka... Boję się? Jasne! Ale choćby powiedziano mi, że mam poprowadzić całą firmę od zaraz, podjęłabym się tego zadania, bo im ono trudniejsze, tym większa satysfakcja, gdy się je wykonuje. A jak już kiedyś pisałam, ja od satysfakcji jestem uzależniona. Wy może też, czy raczej zadowalacie się czymś małym, a przy czym nie trzeba się stresować?