Kocurkowo

Wszystko jest już ugadane. Albi, będzie ze mną jakoś przed rozpoczęciem roku akademickiego. Ponieważ jego mama nie żyje, musiał zostać odkarmiony specjalnym mlekiem, butelką i ma też specjalne gadżety, które mają mu zastąpić matczyne ciepło. Mam jednak nadzieję, dać mu jeszcze więcej ciepła i oswoić z Liptusiem. 

Li, jest bardzo przyjaznym zwierzęciem. Nawet myszkę wpuszczał na siebie delikatnie trącając pyszczkiem. Bezlitosny głównie dla owadów, komary smakują mu najbardziej (YEAH). Niestety to KAWAŁ kocura. Waży z 6 kg, i nawet, gdy lekarz tłumaczył nam, że w większości to mięśnie, to po kastracji jakoś dziwnie zwisa mu ten brzuch i wygląda na grubego ;P. Tak czy siak niechcący, próbując się bawić z maleństwem, takie kocisko może mu zrobić krzywdę, więc będę mieć tydzień, aby pokazać mu, jak powinien się obchodzić z Albim.

Li miał już przygody z innymi kotami. Nie raz one go zaczepiały, a potem miauczały, gdy ten się włączał do zabawy, przez co mu się obrywało, ale po części też, dlatego, że to cholernie mądry kot. Rozumie co się do niego mówi i wystarczy krzyknąć "Li przestań", aby odpuścił, więc to zazwyczaj do niego się zwracam. Co prawda w innych okolicznościach jego mądrość mnie wkurza, bo mikrofalówka, lodówka i kuchenka to jedyne miejsca, których nie umie otworzyć. Wszystkie drzwi, szafy, szuflady... wszystko jego. Nie raz otwiera sobie szufladę, wyrzuca z niej wszystkie skarpetki mojej cioci, by na spokojnie potem się w niej ułożyć do snu ^^'. Urocze, prawda?

Pała też miłością do gitary. Tu krótki filmik z jego umiejętności muzycznych:

Potrafi tak godzinami się znęcać nad strunami ^^'.

A tak wygląda moje maleństwo:

A tu maleństwo próbuje polować :)))

Prawda, że cudo?

Z resztą też się już zaczyna układać. Może to głupie, ale jak udało mi się wyregulować perfekcyjnie brwi i zobaczyłam swój nowy wizerunek w lustrze (śmieszne, że wyrwanie kilku kłaków może tak zmienić człowieka), odeszło lenistwo i zachciało mi się zmienić coś jeszcze na lepsze. Dziś odbębniłam solarium, bo skóra wreszcie przestała schodzić. Jeszce ze 2 wizyty i może plamy znikną... Dużej różnicy w kolorycie nie widzę, bo i tak jestem ciemna po Krymie, i nie ukrywam, że ładnie mi w opaleniźnie na tyle, że fajnie by było skoczyć gdzieś do ciepłych krajów w ferie i spróbować ją utrzymać ;P. Bo do solarki jakoś nie jestem przekonana...

Zgłosiłam swojego bloga podróżniczego do konkursu fotograficznego. Wybierają wpis tygodnia, miesiąca. Nagrodą jest właśnie wycieczka zagraniczna i cyfrówka... Zobaczymy ;). Muszę koniecznie szybko uzupełnić wpisy z Krymu ^^.

Strasznie też nakręciłam się na kurs animatorki, albo rezydenta, czy pilota wycieczek. Strasznie kocham podróżować, uczyć się języków i cholernie zazdrościłam naszej krymskiej rezydentce, która codziennie przez 3 miesiące smażyła się na plaży i jeszcze jej za to płacili ^^'. Tylko, że kurs kursem. Aby znaleźć zatrudnienie trzeba być albo studentem odpowiedniej filologii (każdej, byleby nie polskiej ;P), albo mieć certyfikat językowy na konkretnym poziomie. A to już nieco kosztuje. Aczkolwiek czuję, że rodzi się u mnie kolejny cel. Chcę wyjeżdżać? Kocham języki obce? Uczę się ich wielu? TAK!

Trzeba więc się nauczyć ruskiego, czy greckiego, czy włoskiego i sobie siedzieć na ciepłych wyspach całe lato i służyć pomocą podróżnikom. To lepsze od kolonii, choć i jako wychowawco złożyłam CV na ten rok. 

Heh a wystarczyło porzucić filologię polską, aby odżyły marzenia...

A nowy domownik sprawia, że muszę stać się jeszcze bardziej odpowiedzialna i umieć zająć się lepiej swoim otoczeniem, bo dwa sierściuchy, potrafią nieźle nabroić ;)

Jak się podobają Wam moje puchate dzieciaki? :)